با وجود تفاوت میان لائوس، سپیده طلایی و آنل اما به نظر می رسد همگی رویکردهای مشترکی به ویژه در مورد مساله مهاجرت، مشارکت در گفتمان امنیتی سازی و ادبیات ترس علیه «دیگری» دارند. اگرچه به نظر می رسد لائوس و آنل از توانایی متمایز ساختن ادبیات افراطی شان براساس اصول قابل تشخیص دولت و ملت در مورد هویت جمعی حول ناسیونالیسم برخوردارند اما به نظر می رسد سپیده طلایی افراطی تر باشد.

یک چیز مشترک که در مصاحبه هایمان با نمایندگان لائوس و آنل همچنان نمایان بود اصرار آنها بر تمایزگذاری میان عبارت های «ناسیونالیسم» و «میهن پرستی» است و ادعا می کنند که آنها میهن پرست هستند نه ناسیونالیست. بر خلاف لائوس