نوجوانی دوران حساسی است که هم معصومیت کودکان را دارند و هم جدیت و آرمان خواهی جوانان را. بنابراین حرفشان به دل مخاطب می نشیند و در همان هنگام باورپذیر و عملیاتی و جدی هم هست. در برنامه سازی برای این دوره سنی هم باید فانتزی کودکانه را ببینیم و هم به آنها اختیار کنش بدهیم. در «مکث» کمترین دخالت اجباری را در روند کار با نوجوانان داریم و سعی می کنیم، حتی اگر روند تولید هم مختل شود روند کار را خود ایشان رقم بزنند. احترام به حضور نوجوانان کمک به رشد اجتماعی آنها می کند. همان رشدی که اگر درست محقق شود آینده ما که در دست این عزیزان است، صحیح رقم می خورد.