«منظور بدی ندارم، اما از کسی که از اون محله بیرون اومده انتظار دیگه ای هم نمی شه داشت»، «ببخشیدها! اما به هرحال شهرستانیه دیگه...»، «آدم صد تا دختر کور و کچل و چلاق هم داشته باشه، به این پسره نمی ده، بعد برداشته دختر دسته گلش رو داده به این یابو. بگو دخترت مگه عیب و ایرادی داشت که مفت و مجانی دادی رفت؟ مگه ندیدی پسره عمله اس! دست مرد افغان می دادی بهتر بود که...»

گاهی لازم نیست توی گوش ات بخوابانند و با مشت و لگد به جانت بیفتند تا زخم بخوری، تا نفست بند بیاید و از درد به خودت بپیچی. گاهی چند کلمه کافی است تا زمین بخوری، تا اثر این زخم مدت ها توی دل و جانت بماند. حتما شنیده اید که «زخم شمشیر خوب می شود اما زخم زبان، نه.» شاید این مثل در جمله هایی که بالا خواندید، مصداق روشن تری داشته باشد.