ای مردم! هر کس چیزی را که از آن می گریزد، به هنگام فرار خواهد دید. مدت عمر هر کس چونان میدانی است که در آن میدان به سوی مرگش می رانند. فرار از مرگ، گرفتار آمدن است به چنگ آن. چه روزگاران که برای دانستن راز اجل کنجکاوی ها نمودم ولی مشیت خدای تعالی آن بود که هر بار پوشیده ترش دارد هیهات، دانشی است در خزانه اسرار.

اما وصیت من به شما، هیچگونه شرک به خدا میاورید و سنت و شریعت محمد صلی الله علیه و آله را ضایع مگذارید و این دو ستون را همواره برپای دارید و این دو چراغ را همواره افروخته نگه دارید. تا زمانی که دست دردست یکدیگر دارید و پراکنده نشده اید، کسی شما را نکوهش نخواهد کرد. هر کس از شما باید به قدر طاقتش بکوشد و بر نادانان آسان گیرد. پروردگاری است بخشاینده و دینی است استوار و درست و پیشوایی است دانا. من دیروز یار و مصاحب شما بودم و امروز عبرت شما هستم و فردا در میان شما نخواهم بود خدا مرا و شما را بیامرزد.

اگر در این لغزشگاه (دنیا) جای پای استوار باشد و زنده بمانم، که مطلوب شماست و اگر پای بلغزد و مرگ در رسد، نه عجب در سایه شاخه های درختان و در معرض بادهای وزنده و در سایه ابرها، ابرهایی که خود در فضا پراکنده می شدند و از میان می رفتند و سایه شان نیز از روی زمین ناپدید می گشت، بسر بردیم.