هر متن، معنایی مرکزی دارد که دیگر خرده معناهای آن متن، گردش می چرخند. این معنای مرکزی که در هر بافتار، معنای معناها خواهد بود، نشانگر زاویه دید مولف است. در نتیجه هرگونه تفسیر عبارات متن، باید در پرتو آفتاب آن معنای مرکزی صورت پذیرد. معنای مرکزی، خورشیدی است که دیگر سیارک های خرده معنا، از آن نور گرفته و در منظومه آن، سیر معنایی شان را به انجام می رسانند.

معنای مرکزی فایل اخیر منتشر شده از دکتر شفیعی کدکنی درباره زبان فارسی «پرهیز از تشویق های روزمره زبان های محلی یک کشور» است. ایشان، پرهیز از چنین تشویق های روزمره ای را به دو صورت استعاری و صریح بیان می کنند. پیش از تبیین چرایی این نظر، مقدماتی را باید در همین گفتار دکتر شفیعی، برجسته ساخت تا کژفهمی های پسینی در این راستا، پدید نیاید.