چند سالی است که دیگر توهین به یک مقام مسئول در مجامع عمومی یا رسانه ها به امری عادی تبدیل شده است. چند سالی است که حاشیه بر متن اغلب مراسم های رسمی و نیمه رسمی که در سطح عموم برگزار می شود، می چربد. جدیدترین اتفاق، فحاشی به علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی، در حین راهپیمایی روز قدس است. واقعا ماجرا چیست؟ دوپارگی یا چندپارگی در جامعه فعلی از کجا آب می خورد؟ آیا این حرکت ها و جریان ها از محفل یا جریانی طراحی می شود یا که خودجوش است و چند نفر نتوانسته اند هیجان و خشم خود را کنترل کنند و به این گونه برون ریزی کرده اند. به نظر می رسد این نگاه اندکی سطحی است، ماجرا خیلی پیچیده تر از اینهاست.