الحاق به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم از جمله موضوعاتی است که باید درباره آن تاملات لازم صورت گیرد.

یکی از مباحثی که در این زمینه مطرح می شود و حامیان عضویت ایران در این کنوانسیون به آن استناد می کنند این است که کشورمان می تواند از حق شرط در این کنوانسیون استفاده کند. واقعیت این است که موضوع تعیین حق شرط در معاهدات بین المللی، بستگی به محتوای کنوانسیون ها دارد. بنابراین باید مشخص شود آیا در کنوانسیون استفاده از حق شرط یا حق تحفظ پذیرفته شده است یا خیر؟ بنابراین در متن کنوانسیون باید چنین اجازه ای داده شده باشد. در کنوانسیون های بین المللی زمانی می شود از حق شرط استفاده کرد که اولا کنوانسیون اجازه استفاده از حق شرط را داده باشد و از سویی دیگر دولت استفاده کننده از حق شرط نباید از اقداماتی به عنوان حق شرط استفاده کند که با مفادی از کنوانسیون که دربرگیرنده روح کنوانسیون است در تعارض باشد یا کنوانسیون را به طور کلی زیر سوال ببرد. بنابراین باید این دو پیش درآمد را در نظر گرفت. البته بعضی از کنوانسیون ها اجازه استفاده از حق شرط را می دهند اما بعضی از کنوانسیون ها چنین اجازه ای را نمی دهند. درباره کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم که در مجلس شورای اسلامی مطرح است باید گفت که طبق ماده 6 این کنوانسیون، حق شرط اجازه داده نشده و باید دربست این کنوانسیون را پذیرفت؛ بنابراین ایران نمی تواند از حق شرط در این کنوانسیون استفاده کند.