یک بیان نورانی از حضرت امیر(ع) است، فرمود: من یک انسان آزاد می خواهم که مانده لای دندان دیگری را رها کند: «الا حر یدع هذه اللماظة»(1) آیا یک انسان آزادمرد، آزادزن پیدا می شود که مانده لای دندان دیگری را رها کند؟ اگر کسی غذایی خورد،چیزی لای دندانش ماند، بعد این را تف کرد انداخت این را می گویند لماظه؛ وجود مبارک حضرت امیر فرمود آنچه در دست شماست قبلا در دست دیگران بود مخصوصا قسمت نو آن را اول آنها استعمال کردند، بهره برداری کردند، حالا دست دوم و سوم به شما رسید، این لماظه آنهاست، شما برای این لماظه چرا اینقدر جان می کنید؟ یک انسان آزاده می خواهم که مانده لای دندان نسل قبل را رها کند.