تحقیقات نشان می دهد استرس زیاد و فشار ذهنی روی بازیکنان ممکن است احتمال بروز مصدومیت ها را تشدید کند. وقتی بازیکنی از لحاظ روانی ریلکس نیست، بدنش نیز راحتی و آسودگی خود را از دست می دهد و آن موقع است که امکان دارد با اتفاقی که شاید در حالت عادی مشکلی پیش نیاورد، زمین گیر شود. اتفاقی که برای روزبه چشمی افتاد را شاید بتوان تحت همین مساله بررسی کرد. بعد از یک فصل سخت، بازی در جام جهانی، مقابل یکی از بهترین تیم های دنیا، در حالی که ما برای اولین بار خیلی امیدوار به صعود هستیم، احتمالا فشار زیادی روی بازیکنان به وجود آورده. طبیعی هم هست. در این بین فشار روی مدافعین قطعا بیشتر است. آندرس اینیستا در کتاب خاطراتش که تحت عنوان «یک سال در بهشت» چاپ شده در مورد مصدومیت های عضلانی می گوید: «گواردیولا از ابتدا همیشه تاکید می کرد که باید به صدای بدن مان گوش کنیم. بدن گاهی از ما می خواهد کاری برایش بکنیم.» اینیستا ادامه می دهد که بازیکن می تواند نزدیک شدن مصدومیت را تشخیص بدهد. «نمی گویم منتظر مصدومیت ها باشید، اما به نحوی نزدیک شدنش را حس می کنید». درست در همان لحظات است که باید کاری کرد. باید با حواس جمع تر کار را ادامه داد تا مشکلی برای بدن رخ ندهد. یکی از نکات مهمی که آندرس اشاره می کند، حضور فیزیوتراپ های حرفه ای در کنار تیم است. یکی از وظایف فیزیوتراپ ها این است که هشدارهای لازم را به بازیکنان در مورد نوع و شکل مصدومیت های احتمالی بدهند و آنها را متوجه این موضوع مهم بکنند که در صورت وقوع چه حالاتی در بدن باید بفهمند که مصدومیت دارد به سراغ شان می آید. اینیستا در این باره می گوید: «فیزیوتراپ های باشگاه برای ما که در جام ملت ها بازی کرده بودیم برنامه اختصاصی داشتند و به ما اخطار دادند که در نوامبر ممکن است خطر آسیب دیدگی بیشتر باشد و برای من دقیقا ماه نوامبر ماه تلخی بود.»