زمانی که زندگی نامه بزرگان مطالعه می شود، اغلب آنها دارای یک نقطه اشتراک هستند و آن افتخار به داشتن پدری کارگر است. به بیان دیگر، حاصل بزرگ شدن بر سفره کارگری بزرگی آفریده است. کارگر از هر نوع و رتبه اش، عامل اصلی حرکت صنعت و اقتصاد یک ملت است. اثبات این مدعا را می توان در نگرانی کشورهای بزرگ صنعتی از کاهش نیروی کار (یا همان کارگر به زبان ساده) در سالیان آینده جست وجو کرد؛ نگرانی ای که بعضا منجر به تغییرات برنامه های سیاسی و حتی ابداع روش های متنوع سیاست های مهاجر پذیری می شود. ایران از حیث کمیت نیروی انسانی، یکی از غنی ترین کشورها محسوب می شود. این بضاعت عالی با تخصص و دانش بالا نیز ترکیب شده و شرایطی بسیار خوب را برای رشد ایجاد کرده است، اما حلقه ای که باید میان کارگر و کارفرما ایجاد شود نقطه عطفی است که روزبه روز بر شدت آن افزوده می شود.