«وقتی مرد پیر و زنش بقچه خود را برداشتند و همراه با گل های ریزورنگ پریده در سرازیری خیابان گم شدند، غیرقابل تحمل بود. در آن نیمروز داغ تابستان آن خبرنگار جوان و پرشور تکیه داده بود به درخت چنار و داشت به گل های ریز و رنگ پریده چادر زن نگاه می کرد که ناگهان هوای دلش سرد شد، لرزید. یخ زد و منجمد شد. آن خبرنگارجوان فهمید زندگی فقط ریحان و نیلوفر و چمن و آفتاب نیست...» ٭

از ویژگی های جدا نشدنی روزنامه نگاری است که تار و پود زندگی را نه در یک بعد و یک رنگ که با بسیاری ابعاد و رنگ هایش در ذهن و روانت می تند و یاد می گیری که همیشه می توان جور دیگری دید دنیا را؛ هرچه که در میدان این حرفه بیشتر