مسافران جام جهانی این روزها، لحظات متفاوتی را تجربه می کنند. لهستانی ها و تونسی ها اشک ریختند. اما بلژیکی ها خوشحال بودند و تا صبح در خیابان ها شادی می کردند. عده ای هم باید بلیت برگشت به کشورهای شان را تایید و با روسیه خداحافظی کنند. اما در این میان روس ها دل شان نمی خواهد که جام جهانی تمام شود. انگاری تازه متوجه شده اند که چقدر خوب است شهر یا کشورت توریستی باشد.

اکثر مردم کشورهای مختلف از میزبانی روسیه راضی هستند. ایرانی ها امروز همه به سارانسک می رسند. در چند روز گذشته با هر کسی که حرف می زنم می گویند تیم ایران خیلی خوب است و می تواند پرتغال را شکست دهد. هر جا که می روم از تیم ملی تعریف می کنند.

باید تیم خودمان را باور کنیم. وقتی خارجی ها باور دارند ما باید بیشتر از همیشه از تیم ملی حمایت کنیم و برای یک بار هم که شده محکم بگوییم که ما پرتغال را می بریم.

تقریبا در طول تمام این سال ها متوجه تنها تفاوتی که میان خودمان و خارجی ها شده ام درباره اعتماد به نفس است. ما باید اعتمادبه نفس داشته باشیم. طرفداران ایرانی تا همین جای کار هم شهرت جهانی پیدا کرده اند.

طرفدارانی که نزدیک به دو سه هفته با هزینه های زیاد از تیم ملی حمایت کرده اند. همه امیدواریم که امروز در سارانسک روز ما باشد. همه در و دیوار شهر رنگ پرچم ایران و پرتغال را دارد. خیلی از طرفداران رونالدو هم دوست دارند ایران تیمی باشد که به مرحله بعدی صعود می کند. یادداشت بعدی را با خبر صعود می نویسم.