دیگر کسی غریبه نیست! کمتر کسی است که نداند آسیب های اجتماعی از درو دیوار هرندی بالا می رود و کارد به استخوان اهالی رسانده است. صابون این ناامنی بارها به تن اهالی محله خورده است، مغازه دارها از سرقت اموالشان گلایه می کنند و مردم عادی از حضور ناخوشایند معتادان متجاهر درست کنار در خانه هایشان. افزایش خانه های مجردی اما نگرانی جدید اهالی این محله است؛ خانه هایی با اتاق هایی کوچک، تودرتو که پذیرای بیش از 20 نفر هستند، خانه هایی که به کارگران و افراد مهاجر اجاره داده می شوند و خیلی وقت ها پاتوق خلافکاران و معتادان هستند.

اینجا، با این که تکه ای از تهران است، اما اجاره خانه های مجردی مثل بقیه نقاط تهران خیلی بالا نیست و همین دلیل باعث می شود صاحبان خانه های خالی بافت فرسوده این منطقه، اتاق های شان را به هرکسی که از راه رسید اجاره بدهند. در کنار این خانه های مجردی، ساختمان های قدیمی و مخروبه موجود در منطقه هم، یکی دیگر از معضلاتی است که ساکنان این قسمت از بافت فرسوده را آزار می دهد. خانه هایی خالی و قدیمی که به دلیل نزدیکی به بازار، به انباری بزرگ برای دپوی محصولات عرضه شده در بازار تهران تبدیل شده اند.

اگر به اینها فعالیت اقتصادی گسترده ای را که در منطقه انجام می شود اضافه کنیم، به این نتیجه می رسیم که رسیدگی به معضل بافت فرسوده در این منطقه به توجه و اهمیت بیشتری نیاز دارد.

مدیریت شهری برای رسیدن به این هدف، با درنظر گرفتن بسته های تشویقی برای تشویق ساکنان این منطقه به نوسازی خانه هایشان، تصمیم به اجرای نوسازی در منطقه گرفته اما در موارد زیادی نتوانسته به هدفش برسد.

دلیل این اتفاق هم ریزدانه بودن خانه های فرسوده در این منطقه است. این که بسیاری از خانه ها، برای شرکت در طرح نوسازی باید تجمیع شوند تا از مزایای بسته های تشویقی بهره مند شوند و این تجمیع، اتفاقی است که مورد علاقه خیلی هایشان نیست. اتفاقی که باعث شده پای دلال ها حتی به نوسازی بافت فرسوده در این منطقه هم باز شود. اینجا هم مثل خیلی از جاهای دیگر دلال ها خانه ها را می خرند، تجمیع می کنند و در نهایت از نوسازی شان سود می برند و همچنان سر مردم منطقه بی کلاه می ماند.