با این که مربی گفته بود باید فقط از یک دست استفاده کنید، اما پسرک یواشکی با دو دست چوب های جنگا را جابه جا می کرد و با نگاهش امتداد نگاه مربی را می پایید و وقتی که تکه چوبی را که در آورده بود روی سطح بالایی می گذاشت؛ نفس راحتی می کشید. هر تکه چوب به اندازه یک آجر بزرگ بود و دو طرف بازی آرزو می کردند که در هر لحظه چوب نفر مقابل باعث شود که کل چوب ها بریزد و این آرزو هربار برای هر کدام شان تکرار می شد.

بالاخره موقع برداشتن یکی از چوب های بزرگ آجری؛ همه چوب ها بهم ریخت و روی زمین افتاد. علاوه بر این بازی جنگای بزرگ، روی میزهای قسمت کودکان هم جنگاهای کوچک تر همراه با اتللو و دوز قرار داده