فیلسوفانی که به هنر پرداخته اند یا دست کم گوشه چشمی به آن داشته اند فراوانند اما فیلسوفانی که در زمره هنرمندان نیز به شمار می آیند چه بسا کمترند و نیز فیلسوفانی که فلسفیدن را در ژانر خود فلسفه، بدل به فعلیت و فعالیت هنرمندانه کرده اند بسی از گروه دوم نیز اندک شمارترند: سر آن دارم فیلسوفی- از گروه سوم- را به یاد بیاورم که پس از دهه هفتاد میلادی قرن بیستم، توان و قوه فوق العاده ای را مصروف بازشناسی و تحلیل هنرمندان و جنبش های هنری آوانگارد معاصر کرده و در عین حال یک مفسر شناخته شده و کلاسیک در حوزه کانت شناسی است که زیباشناسی کانتی را چونان یک نهضت مفهومی بر زمینه هنر پسامدرن هدایت و رهبری کرده