فیلم تمام شده. بدون تیتراژ. بدون اسم عوامل. سکانس پایانی که به آخر می رسد، تصویر فید می شود در سیاهی. چراغ ها اما خاموش می مانند. تماشاچی ها همچنان نشسته اند و فکر می کنند این یک تکنیک سینمایی، از آن دست تکنیک هایی است که کیشلوفسکی ابداعش کرده. تکنیکی که کسی اسمش را نمی داند، اما به این شکل است که تصویر ناگاه سیاه می شود. مخاطب فکر می کند کات خورده و قرار است برویم سکانس بعد: اما بعد از چند لحظه ادامه فیلم از همان جا که قطع شده ادامه پیدا می کند. اما برای ما نه. تکنیکی در کار نیست. حقه ای در آستین پنهان نشده. همین است. فیلم تمام شده و ما باید بلند شویم و کم کم سالن سینما را ترک کنیم.