معاذبن جبل از پیامبر گرامی(ص) نقل کرده است که خداوند عزوجل فرمود: ای فرزن آدم! به سبب مشیت من تو کسی شده ای که هرچه را برای نفست می خواهی انجام می دهی، و با اراده من، نفس تو اراده می کند، و به فضل نعمت من بر تو، قادر به معصیت و نافرمانی شده ای، و به وسیله همت و عفو و عافیت من بر توست که فرایض مرا بجا می آوری و ادا می کنی، پس من در احسان کردن به تو سزاوارترم، و تو هم در گناه کردن و نافرمانی از من سزاوارتری. پس خیری که از من به تو می رسد به سبب لیاقتی است که از خود نشان داده ای، و شری که از من به تو می رسد، جزا و پاداش خیانتی است که مرتکب شده ای... من همواره دست از ترسانیدن تو برنداشته، و تو را در فریفتگی و غفلت نگرفتم، و تو را تکلیف نکردم به چیزی که بالاتر از طاقت و توانایی تو باشد، و بر تو بار نکردم از امانت (احکام) مگر آنچه را که بر آن قدرت داشته باشی، و من از تو همان اندازه راضی هستم که تو از من راضی باشی، و هرگز تو را عذاب نکنم مگر به آنچه کرده ای.(1)

1- سخن خدا (کلیات احادیث قدسی)، آیت الله سیدحسن شیرازی، ترجمه ذکرالله احمدی، ص 66