حدود دو ماه از 8 مه 2018 می گذرد و متاسفانه برجام هنوز از کما خارج نشده است. به رغم موضع شفاف طرف ایرانی درخصوص مهلت اروپا برای حفظ برجام از همان روزهای اول، تاکنون به جز طرح برخی مواضع سیاسی، اقدام خاص دیگری را از سوی اروپایی ها که بتواند نظر طرف ایرانی را جلب کند، شاهد نبوده ایم. تلاش های آمریکا رو به افزایش است و هرچند که اجلاس اخیر اوپک نتیجه ای باب میل ایران را داشت، اما فشارهای آمریکا بر مشتریان نفت ایران بیشتر شده و سعی دارد منابع درآمدی ما را محدود کند. کاخ سفید از متحدان خود خواسته تا ماه نوامبر خرید نفت ایران را متوقف کنند و برای تحقق آن، عربستان سعودی را تشویق به افزایش تولید می کند.

سیاستی که قطعا با همکاری و مناسبات بیشتر با کشورهای منطقه قابل شکست خواهد بود. در این بین یکی از مهم ترین ابزارهای دولت برای مقابله با تحریم ها، تصویب الحاق کشور به گروه ویژه اقدام مالی (FATF) است که در راهروهای مجلس به مشکل برخورده است. واقعیت این است که عدم تصویب این قانون، بهانه ای است برای شرکت های اروپایی که قرار گرفتن ایران در لیست سیاه را عامل خروج خود اعلام کنند و باید دید که آیا دولتمردان از تمدید 4 ماهه تعلیق اقدامات متقابل چگونه استفاده خواهند کرد.اگرچه تحریم های اقتصادی جدید آمریکا در قالب تحریم های ثانویه آغاز نشده، اما این امر تاثیر خود را در فضای سیاست، اقتصاد و جامعه ایران به جا گذاشته است.تجربه سال های قبل در زمینه تحریم نشان می دهد که تنها در صورتی این سیاست موفق خواهد بود که اجماعی جهانی برای تحقق آن شکل گیرد. اینکه اروپایی ها در دور جدید تحریم های آمریکا تا چه حد با رئیس جمهوری این کشور همراهی خواهند کرد هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد.باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به بررسی آینده برجام و تحریم ها پرداخته است.