زمزمه زنان و صدای دفتین در هم می پیچید،کوچه های روستا را پر می کند و سریعتر از طلوع خورشید خبر از شروع روز دیگری می دهد، اینجا روستای کلاته خیج است دهی که زنده به هنر آبا و اجدادی ساکنانش است هنری که این روزها دست روستا را گرفته و نگذاشته مردانش کوله بار کوچ ببندند.

آفتاب نزده، زنان روستای کلاته خیج دست به کار می شوند و هنر موروثی مادران و سرزمین شان را نخ به نخ می بافند.قبل از این که زنان دست به کار شوند، مردان به دل طبیعت رفته یا در بازارهای توزیع، مواد خام تهیه کرده اند. کودکی هایشان را با نخ و پنبه و پشم گذرانده و در طول عمرشان بارها شاهد به دار آویختن و از