ادبیات داستانی از بسیاری جهات می تواند به کمک سریال های تلویزیونی بیاید تا از فیلمنامه ها و قصه های سطحی فاصله بگیریم و بتوانیم شاهد آثار مناسب در تلویزیون باشیم، آثاری که به لحاظ داستان قوام و انسجام خوبی داشته و باعث شود مخاطبان از تماشای کار لذت ببرند.

بنابراین پیوند میان ادبیات داستانی و تلویزیون منجر به ارتقا و پیشرفت آثار می شود و از تکرار و کلیشه، می توانیم تا حدودی رهایی پیدا کنیم.

در واقع اقتباس ادبی می تواند شور و شوق و انگیزه بین مخاطبان رسانه های نمایشی به وجود بیاورد. به همین دلیل تلویزیون و ادبیات می توانند تکمیل کننده هم باشند. ضمن این که چون در جامعه ما آمار کتابخوان ها روز به روز کمتر می شود، تلویزیون می تواند یکی از ابزارهای مناسب برای پیوند قوی مخاطب و ادبیات شود.