درزمانی که به کارآموزی قضایی اشتغال داشتم، خود را مقید کرده بودم اول وقت اداری در محل کار حاضر شوم و به اتفاق بازپرس شعبه نیزمحل کار را ترک می کردم. یادم می آید که آقای بازپرس هیچگاه از چای آبدارخانه نمی خورد. یک فلاسک شخصی دوقلو داشت.صبح تا به شعبه می رسید ابتدا چای را درست می کرد. چندنفر از بازپرس های شعب دیگرهم که صمیمیتی بین شان بود، یک ربع، بیست دقیقه اول وقت می آمدند.چای می خوردند.گپ وگفت دوستانه ای داشتند.گاهی هم بعضی ازمسائل قضایی را مطرح و درباره اش بحث می کردند. یک روز صبح یکی از بازپرسانی که به اتاق می آمدند،حضورنداشت. سایرین نیز از علت غیبتش اظهار بی اطلاعی کردند و گفتند فقط این