از ملک ادب کارگزاران همه رفتند/ شو بار سفر بند که یاران همه رفتند/ این گرد شتابنده که بر دامن صحراست/ گوید چه نشینی که سواران همه رفتند/ داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو/ کز باغ جهان لاله عذاران همه رفتند/ گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست/ کز کاخ هنر نادره کاران همه رفتند

این مرثیه ملک الشعرای بهار، شاعر پرآوازه و قصیده سرای بزرگ خطه خطیر خراسانات، در رثای عارف قزوینی است. فقط خدا می داند که صاحب این قلم گلچین یک مرثیه سرا و مرثیه گوی تمام عیار شده است و شب و روزی نیست که به سراغ مراثی شب های آشنا نرود و مسطوره را با این داغ و دردها شروع نکند. اکبر رادی باقیات صالحات دارد: