«دارکوب» جدیدترین فیلم بهروز شعیبی، دستاورد تازه ای برای این فیلمساز نیست. کارگردان کم کار و گزیده کاری که با «دهلیز» همه را غافلگیر کرد و با «سیانور» از ظهور یک فیلمساز حرفه ای و متبحر خبر داده بود و حتی «پرده نشین» او یک سر و گردن از سایر سریال های تلویزیونی بالاتر بود، حال با «دارکوب» در حد یک فیلمساز اجتماعی معمولی ظاهر شده است.

فضاسازی و استفاده درست از قاب دوربین، مزیت اصلی این فیلم است باعث شده تا همچون آثار قبلی شعیبی، سرپا و جان دار به نظر برسد. همچنین صحنه های درگیری و تنش در فیلم، واقع گرا و باورپذیرند. اما مشکل اصلی «دارکوب»، محوریت یک ایده تکراری و قدیمی است؛ باز هم شاهد فیلمی