با آغاز فصل گرما تعداد زیادی از هموطنان به ورزش های آبی روی می آورند، اما باید در نظر داشته باشند که در مناطقی که ناجی غریق حضور ندارد، به هیچ وجه وارد آب نشوند. متاسفانه به این نکته در جامعه اصلا توجهی نمی شود. دلایل مختلفی برای غرق شدن در محیط های آبی وجود دارد. در رودخانه جریان زیر سطحی وجود دارد که روی آب دیده نمی شود. در نتیجه این جریان شناگر را به پایین می کشد.

شنا در تانکر آب نیز خطرناک است، تانکرهای آب به دلیل این که آب شیرین دارند و این آب سبک است، فرد در آن بر خلاف آب شور شناور باقی نمی ماند و به پایین کشیده می شود. در مخزن سدها هم معمولا اشیاء در دیواره سد وجود دارد که به بدن و دست و پای شناگران برخورد می کند یا میلگرد و طناب موجود در مخزن سد سبب بروز حادثه برای شناگران می شود.

گرچه شنا با جلیقه نجات در دریا می تواند به حفظ جان شناگر کمک کند اما در رودخانه های خروشان با وجود جلیقه نجات هم امکان غرق شدن وجود دارد.

کلا رودخانه محل مناسب شنا نیست، زیرا عمق رودخانه در همه جا یکسان نیست. جلیقه نجات در رودخانه برای کسی مفید است که مهارت های لازم را داشته باشد.

نجات غریق ها به غریق ها توصیه می کنند که اگر در شرایط غرق شدگی قرار گرفتند، کمتر تحرک داشته باشند و بی حرکت بمانند. البته این درخواست تقریبا غیرممکن است زیرا فردی که در حال غرق شدن است به هر چیزی چنگ می زند و سعی خواهد کرد خود را نجات دهد، اما آنها نمی دانند این رفتار حتی ممکن است به قیمت جان نجات غریق هم تمام شود. به همین دلیل ناجیان گاهی ناگزیرند شناگران در حال غرق شدن را بیهوش کنند تا بتوانند فرد را از آب بیرون بکشند.

علاوه بر این چون احتمال بروز خطر در آب های آزاد برای شناگران بسیار زیاد است به هموطنان توصیه می شود که اگر قصد شنا در آب های آزاد را دارند، فقط در طرح های سالم سازی دریا شنا کنند. زیرا در داخل طرح ناجی وجود دارد و ناجیان در داخل طرح موظف به نجات غرق شدگان هستند. در خارج طرح اگر ناجی به نجات فردی اقدام می کند، صرفا از روی تعهد اخلاقی است وگرنه در محیط های آزاد ناجیان هیچ وظیفه ای ندارند.