نفوذ به معنای رخنه در تار و پود چیزی یا انسانی یا اجتماعی، نوعی حرکت و جریان آرام و آهسته است به گونه ای که از سوی آن چیز با کمترین واکنش یا اصلا هیچ واکنشی مواجه نشود، بلکه حتی آن چیز پذیرای این مهمان ناخوانده شده و آن را به عنوان بخشی از ساختار وجودی خود بپذیرد.به عنوان مثال، نفوذ و رخنه آب در خاک و پذیرش خاک از این مهمان ناخوانده به گونه ای است که تغییر ماهیت خویش از «خاک» به «گل» را متوجه نمی شود. بنابراین، نفوذ به عنوان یک جریان دائمی و آهسته و آرام در طی فرآیندی تغییرات مهم و اساسی در ساختار چیز را فراهم می آورد به طوری که آن چیز این تغییرات را طبیعی بر می شمارد و واکنش تقابلی با آن ندارد.