وقتی خانم کریمی اسم آرزو صبوری را خواند، کسی جواب نداد. راستش کسی توجه خاصی هم نکرد. زیاد پیش می آمد که آرزو مدرسه نیاید. همه می دانستند مادرش بیمار است. خانم کریمی از بالای عینک نگاهی به بچه ها انداخت و پرسید:«صبوری غایبه؟» چند صدا همزمان پاسخ دادند:«بله» در آن روز و آن ساعت بخصوص شاید برای کسی مهم نبود آرزو صبوری الان کجاست اما وقتی 2 روز دیگر از غیبت دختر گذشت، بچه ها کم کم به تکاپو افتادند تا خبری از همکلاسی شان بگیرند. گرچه مدیر قبلا دست به کار شده و چند بار با شماره تلفنی که از خانه آرزو داشت تماس گرفته بود. یک شماره موبایل هم بود که می گفتند مال پدرش است اما از دسترس خارج بود. تنها راهی