«ناصرالدین آرزویش بود 100 ساله شود اما به آرزویش نرسید، امیدوارم من به آرزویم برسم و به قرن برسم.» صاحب این سخن داریوش اسدزاده است بازیگر پیشکسوت تئاتر، فیلم و سریال ایرانی.

اسدزاده می گوید: «من 80 سال است که در عرصه فرهنگ و هنر فعالیت می کنم و با گذشت زمان دریافتم که عشق اصلا بی معنی است. من یک عمر خواندم، نوشتم، بازی و زندگی کردم اما به گذشته که نگاه می کنم می بینم همه اینها هیاهویی است برای هیچ. هر بار که فردی از من می خواهد برای ورود به دنیای بازیگری او را راهنمایی کنم به صراحت می گویم که هرگز وارد این دنیا نشود.»

این ها تنها بخشی از صحبت های بر دل مانده این هنرمند در مراسم نکوداشت و رونمایی از کتاب «خاطرات تهران» نوشته داریوش اسدزاده است که شامگاه پنجشنبه 11 مرداد در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد مراسمی که در آن، از سوی مجید رجبی معمار نشان سرو خانه هنرمندان ایران به داریوش اسدزاده اهدا گردید. اسدزاده این نشان را بسیار ارزشمند می داند و می گوید: «هنرمندی چون من دلش به چنین هدایایی خوش است.» و در ادامه بیان می دارد: «خاطرات و گفتنی های بسیاری درباره فرهنگ و هنر و تهران دارم اما متاسفانه به دلیل بسیاری از معذوریت ها از گفتن آنها عاجزم. کتاب «خاطرات تهران» آخرین کتاب من است که دربرگیرنده خاطرات سال های 1323 و 1324 است، زمانی که متفقین وارد ایران و تهران شدند. من همچنین 20 نمایشنامه را که در سال های 1320 و 1334 و 1334 نوشته ام برای نشر به ناشر سپرده ام امیدوارم این کتاب ها منتشر شوند تا مردم بدانند که ما در آن دوران برای اینکه مردم را راغب به تماشای تئاتر کنیم چه نمایشنامه هایی می نوشتیم.»