روزی که در زمستان 78 از دغدغه هایم پس از تیر آن سال برای ایران گفتم و او که گویا ماموریتی جز پمپاژ امید به جامعه نداشت مانند همیشه از امید گفت و اینکه تغییرات اجتماعی شگرفی در راهند، پدیده هایی قابل رویت و قابل بررسی در طول زندگی انسان ها. و اینکه به زودی در عرصه ارتباطات و اطلاع رسانی شاهد انقلاب و نوآوری های شگرفی خواهیم بود که تغییرات ساختاری را در نظام اطلاع رسانی و رسانه ها در پی خواهد داشت. آن روز میرزابابا مطهری نژاد از فراگیر شدن استفاده از اینترنت بدون سیم و ظهور تلفن های همراه هوشمند نوید می داد. و روزی که در سال 91 به عنوان مردی از اهالی رسانه و مدرس وارد اتاق اساتید همان دانشکده شدم با شوقی مضاعف و به مزاح گفت: «این یعنی تغییرات اجتماعی، دیدن شاگرد در کسوت معلمی». بالطبع اعضای خانواده اش خواهند گفت چگونه مرد و پدری بوده یا همکارانش خواهند گفت چگونه مدیری یا کنشگر سیاسی و اجتماعی ای بوده اما برای ما اعضای خانواده روابط عمومی، مطهری نژاد معلمی همراه و دلسوز بود. استاد میرزابابا مطهری نژاد در طول زندگی پر برکت خود همواره تلاش فراوانی برای تغییر رویکرد سنتی روابط عمومی ها در ایران به فرآیند مدیریتی و اثرگذار در افکارعمومی داشت در همین راستا مرکز پژوهش های علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی را تاسیس کرد و همچنین 14 سال مدیریت مجموعه روابط عمومی وزارت پست و تلگراف و تلفن سابق را عهده دار بود و در ماه های پایانی عمر رییس انجمن روابط عمومی ایران بود. از ایشان مقالات متعدد در حوزه های مختلف مدیریت افکارعمومی و رسانه به جای مانده. علاوه بر آن مطهری نژاد سال های متمادی عمر خود را صرف استقرار مردم سالاری کرد و خود نیز عضو شورای مرکزی حزب مردم سالاری بود.