قاسم آهنین جان، حضور شریفی در شعر دو سه دهه اخیر ایران داشته است؛ با فاصله هایی، گاه آمده و مانده و گاه رفته تا به لونی دیگر بازگردد. حالا اما او محصول سی چهل سال همنشینی شعرش با جنونی جنوبی را یکجا جمع کرده و در قالب کتابی مفصل منتشر کرده است. این کتاب، همه دفترهای شعر او در دهه های اخیر را شامل می شود. علاوه بر این که تعدادی شعر تازه را هم در خود جای داده. اما آهنین جان را جدای از شاعری اش، می توان حلقه وصل بسیاری از آدم ها و جریان ها در ادبیات ایران در نظر آورد. با خیلی ها حشر و نشر داشته، پای صحبت بسیاری نشسته و رفاقت با رفقایی ناب و دیگرگونه را تجربه کرده است. این روحیه، شمایل او را برای