انجمن ها و اتحادیه های صنفی برای اکثر ایرانی ها واژه ای آشناست. تقریبا اکثر کسب و کارها و شرکت ها عضو یک اتحادیه یا انجمن صنفی هستند و افراد عادی نیز عموما تصویر مجوز و گواهی عضویت در این انجمن ها را بر دیوار فروشگاه ها یا دفاتر شرکت ها دیده اند. انجمن های صنفی در ایران چندین کارکرد دارند که شاید یکی از مهم ترین آنها رگولاتوری باشد که شامل تنظیم شرایط فعالیت واحدهای صنفی و روابط بین اعضا و حل اختلافات و بررسی و نظارت بر فعالیت واحدهای صنفی است و همچنین آنها نماینده اعضای صنف خود در گفتمان با دولت و حاکمیت و برعکس (حاکمیت با واحدهای صنفی) هستند و گاهی بخشی از وظایف و اختیارات حاکمیت (مواردی مانند اعطای مجوز فعالیت یا بررسی صلاحیت واحد صنفی) را نیز بر عهده دارند.