همه روزه تعداد بسیار زیادی بیمار به مطب همکاران روماتولوژیست مراجعه می کنند یا از طرف پزشکان دیگر برای انجام تست های روماتولوژی ارجاع داده می شوند. در بسیاری موارد، جواب این تست ها مثبت یا مشکوک به روماتیسم است که بسیار مهم است این موارد مورد بررسی قرار گیرد. امروزه وقتی فردی دردی را در نقطه ای از بدنش احساس می کند یا از دردهای استخوانی شکایت دارد درخواست تست روماتیسم می کند. اما باید این را همیشه در نظر داشته باشیم آزمایش های روماتیسمی بخصوص تست های رایج و معروفش مثل تست RF یا ANAدر افراد می تواند مثبت باشد. یعنی افراد سالم (5درصد افراد سالم) نیز می توانند تست های مثبت روماتیسمی داشته باشند. هرچه سن بالاتر می رود این میزان شیوع هم بیشتر می شود. مثلا در سنین بالا تا 20 درصد هم می رسد. وقتی تست ANA در افراد نرمال مثبت باشد معنی اش این است که این افراد تحت هیچ شرایطی بیماری روماتیسمی ندارند و در آینده هم به احتمال زیاد نخواهند داشت. ولی وقتی افراد آزمایش می دهند و این تست ANAدر آنها مثبت است تست های دیگری نیز چون سرولوژی برای بررسی روماتیسم برایشان انجام می شود که می تواند در افراد نرمال جواب مثبت کاذب داشته باشد. این همان قسمتی است که می تواند باعث خیلی از مشکلات در جامعه شود. چون این افراد یک تست مثبت دارند، فکر می کنند مبتلا به روماتیسم هستند، ولی در واقعیت این طور نیست. این مواردی که گفته شد مواردی است که تست کاملا انجام شده و آزمایشگاه هم جواب درستی داده و تکرار هم که می کنیم باز جواب مثبت است. در کنار این موارد حالت های بیشتری داریم که در آزمایشگاه ها به صورت نادرست و یا با کیت های نامناسب انجام شده که جوابشان هم کاذب است تشخیص روماتیسم ها براساس شرح حال و معاینه است. یعنی این بیماران وقتی به پزشک متخصص روماتولوژی مراجعه می کنند از فرد یک شرح حال گرفته می شود و تحت یک معاینه دقیق قرار می گیرد. در اکثر موارد، روماتیسم های مفصلی با همین شرح حال ساده و معاینه کامل به نتیجه خواهد رسید و در خیلی مواقع نیاز به انجام تست نیست و اگر تستی انجام شود جهت تائید و رد تشخیص است. پس در نظر داشته باشید که تست های آزمایشگاهی روماتیسم نه به طور قطعی کاملا تشخیص دهنده و نه ردکننده تشخیص است.