«بعد از انقلاب هم همین جور بود. ایشان از اول انقلاب تا همین شهادت شان همیشه در راه مستقیم، در صراط مستقیم حرکت کردند و ذره ای انحراف پیدا نکردند از طریق مستقیم و خط صحیح. کار را ایشان برای خدا می کرد، اهل تظاهر، اهل نشان دادن نبود؛ برای خدا کار را قبول می کرد، برای خدا کار را انجام می داد؛ برای همین هم بود که هیچ ملاحظه ای نمی کرد. بعضی ها در کار، ممکن است ملاحظه وجهه را بکنند، ملاحظه شان و آبرو را بکنند، [اما] بعضی ها هستند که نه، این ملاحظه را نمی کنند و شهید عزیز ما، شهید لاجوردی، ازاین قبیل بود؛ آدمی نبود که ملاحظه گفتن این و آن، وجاهت پیش این و آن را بکند، محض «خدمت» برای ایشان مطرح بود.