اگرچه تنش در روابط امریکا و ترکیه به سرتیتر خبرهای سرتاسر جهان تبدیل شده است با این حال باید منبع این منازعه را در جای دیگری جست. ایالات متحده امریکا قدرت زمانه ما با چالش های داخلی و خارجی مواجه است که میزان قدرتش را مورد سنجش قرار می دهد. امریکا سعی کرده تا اتحاد خود را با اسرائیل حفظ کند و در رقابت استراتژیک علیه روسیه و چین در جنگ تجاری موفق باشد و انتظارات عربستان سعودی را برآورده ساخته و ایران را مهار کند. علاوه بر این دولت امریکا احساس می کند که مجبور است تا رای دهندگان خود را با گفتمان تازه پوپولیستی که حاوی میزان قابل توجه شعارهای نژادپرستانه است راضی کند. انتخابات میان دوره ای در امریکا در تاریخ 6 نوامبر 2018 میلادی برگزار می شود تا تکلیف کرسی های کنگره تعیین شود. پیروزی دموکرات ها می تواند چالشی بزرگ برای ترامپ باشد. در مورد ترامپ دائما پرونده های مرتبط با او با نیکسون رئیس جمهوری سابق امریکا مقایسه می شوند. در نتیجه، دولت ترامپ در تلاش برای پیروزی در سیاست خارجی برای جلوگیری از خطر از دست دادن کرسی های کنگره توسط جمهوریخواهان است. در نتیجه، دولت کنونی باید به رای دهندگان خود اثبات کند که امریکا واقعا بار دیگر بزرگ شده است.

اما نقش ترکیه در این معادله چیست؟ به گمان من باید علت را در خروج امریکا از برجام و تهدید کشورهای مورد معامله با ایران جست و جو کرد که دولت امریکا آنان را تهدید به مجازات های تحریمی در صورت تجارت با ایران می کند. ترکیه بشدت با موضع دولت امریکا در قبال تحریم ایران مخالف است. از دید ترکیه تحریم ایران منطقه را بی ثبات کرده و به اقتصاد ایران و ترکیه آسیب می زند. در این میان ترامپ به دغدغه های امنیتی ترکیه به خصوص در زمینه پ. ک. ک و شاخه سوری آن گروه کردی بی توجه است. ترکیه تنها می تواند با تداوم اصول اساسی دموکراسی، حاکمیت قانون و تفکیک قدرت و حقوق بشر در مقابل فشارها مقاومت کند. وضعیت اضطراری شرایط را بدتر کرده بود و به تازگی لغو شد. ترکیه با ادامه روند عضویت در اتحادیه اروپا و انجام اصلاحات قابل ملاحظه ای می تواند اعتبار دیپلماتیک و جهانی خود را تقویت کند.