تا قبل از سال 1305ه.ش. امور بهداشتی و درمانی کشور زیرنظر «مجلس حفظ الصحه دولتی» قرار داشت. اما از آبان 1305 تمامی واحدهای وابسته به امر بهداشت، درمان و دارویی کشور در وزارت داخله و تحت عنوان «اداره کل صحیه» متمرکز شد. در سال 1314ه.ش با تصویب فرهنگستان، نام این اداره به «اداره کل بهداری ایران» تغییر یافت. در شهریور 1320، محمدعلی فروغی، نخست وزیر وقت، لایحه تشکیل وزارت بهداری را به مجلس تقدیم کرد و سرانجام در 8 آبان با تصویب «قانون اصلاح بودجه کل کشور»، این اداره به وزارت بهداری تبدیل شد. در این قانون که به صورت موقتی به اجرا درآمد، وزارت بهداری به پنج بخش تشکیل شد که یک بخش آن اداره کل دارویی نام داشت.