ما نسل خوش شانسی بودیم که دورانی را به چشم دیدیم و لمس کردیم که همه چیزش حساب و کتاب داشت و باید برای به دست آوردنش تلاش می کردیم. اصلا رفیق بازی ها و منفعت طلبی های حالا به این شدت در آن ایام دخیل نبود؛ باید تلاش می کردیم تا بتوانیم خودمان را ثابت کنیم. جوانان را مودب و بامسئولیت تربیت می کردند. احترام به بزرگ تر و به پیشکسوت سرلوحه کارشان بود. در سال 1346، من یک نوجوان جنوب شهری خجالتی بودم که برای گذران دوران نوجوانی، تابلوی رنگ روغن و سیاه قلم می کشیدم و با فروش آن دوران را سپری می کردم. در همان دوران با «روزنامه توفیق» آشنا شدم و به تشویق برادرم گاهی کاریکاتوری می کشیدم و برای آن می فرستادم