در جلسه استیضاح وزیر اقتصاد بحث های زیادی مطرح بود، آنچه از درجه اهمیت برخوردار بود، این سخن وزیر بود که می گفت: وضع و اوضاع تا 10 سال دیگر هم درست نمی شود. او در بخش دیگری از سخنانش گفت: اگر تو بهتر می زنی بستان بزن! البته که شنیدن این سخن که یادآور حکایتی از ملانصرالدین است، از یک وزیر ناصواب است، اما ظاهرا او هم حق دارد. به قول سعدی؛ گنه کرد در بلخ آهنگری/ به شوشتر زدند گردن مسگری. اوضاع فاجعه بار اقتصادی موجود، فقط معلول وضع مدیریتی کوتاه مدت وزیر فعلی نیست؛ اگر به ریشه یابی آن بپردازیم، باید اذعان کنیم که شرط پیشرفت اقتصادی یک کشور و رفع مشکلات ناشی از آن، فقط تغییرات مربوط به روساختارهای اقتصادی نیستند، بلکه لازمه پیشرفت اقتصادی هر کشور، توسعه فرهنگی و اجتماعی مردم آن کشور و تقویت نهاد خانواده و صدالبته تغییرات سیاسی متناسب با آن و هماهنگی با اقتصاد جهانی است. افلاطون گفته بود: شرط مدیریت صحیح اقتصادی، توسعه مدیریت اقتصاد خانواده است. اگرچه این سخن مربوط به جامعه ساده زمان او بوده اما همچنان مبنای نظریات مربوط به توسعه است. ارسطو هم می گفت: جامعه آتن مریض است و مرض آن جهل است. به نظر ما دولت در زمینه آگاهی بخشی به افراد جامعه و تقویت زیرساخت خانواده و آگاهی بخشی به نهاد خانواده در بیشتر زمینه ها، بسیار ضعیف عمل کرده است؛ در خانواده ایرانی هنوز نسبت به مدیریت دخل وخرج و توجه به هماهنگی نیاز خانواده و جامعه و تاثیر و تاثر متقابل هر یک بر دیگری آگاهی بخشی لازم صورت نگرفته و مدیریت اقتصادی خانوار که همه سازمان های اقتصادی یک کشور در خدمت آن و برای آن هستند، بسیار ضعیف است. استیضاح این وزیر و به زیرکشیدن آن وزیر، تا زمانی که موانع و مشکلات ساختاری فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مرتفع نشوند، مشکلی را حل نخواهد کرد، بلکه آنچه به نظام کلی یک جامعه کمک می کند، فقط آموزش است و آموزش.