سال هاست که کشورهای سلطه طلب و بخصوص آمریکا با سیاست تحت فشارهای اقتصادی و سیاسی قراردادن مردم برای سرنگونی حکومت های مستقل، توطئه چینی و برنامه ریزی می کنند و در این اوضاع اگر مردم آن کشور با تحلیلی واقع بینانه از شرایط، در برابر فشارهای دشمن ایستادگی نمایند و از حق تعیین سرنوشت خویش دفاع کنند، از این مرحله گذر خواهند کرد و مشکلات هم به تدریج مرتفع خواهد شد. اما اگر در برابر فشارهای دشمن تسلیم شوند و بر اساس نقشه دشمن حرکت کنند و پشت حکومت منتخب خود را خالی و با ایجاد اغتشاش و آشوب عرصه را بر حکومت خود تنگ نمایند، به دشمن فرصت خواهند داد تا برای سرنگونی حکومت مستقل و انتصاب حکومت دست نشانده خود، گام های بعدی را بردارد و بار دیگر و برای مدتی طولانی یوغ اسارت و وابستگی را بر گردن آن ملت آزاده بیفکند و ثروت و استقلال و عزت شان را مصادره نماید.ملت ایران 40 سال است که در برابر فشارهای آمریکا سروقامتانه ایستاده است و فشارهای نظامی، تروریستی، فرهنگی و اقتصادی آمریکا را هوشیارانه خنثی ساخته است، اما در ماه های اخیر، نظام سلطه طلب ایالات متحده برای مقابله با نظام اسلامی بار دیگر رویکرد چند جانبه ای را پیشه خود ساخته و به موازات تشدید فشارهای اقتصادی و تحریم ها، بهره گیری از فضای مجازی و رسانه ای را برای ایجاد جنگ روانی و جهت دادن جامعه به سوی ایجاد اغتشاش و آشوب در پیش گرفته است. لذا برنامه چند جانبه آمریکا را که بر اساس شکست در تجربیات قبلی اش طراحی شده است، باید هوشیارانه مورد بررسی و تحلیل قرار داد و علاوه بر دولتمردان و مسئولانی که مسئولیت اصلی و سنگینی بر دوش آنهاست، مردم و بخصوص خواص و شخصیت های دارای پایگاه اجتماعی نیز رسالتی خطیر بر عهده دارند.

اگر خواص و شخصیت های مردمی و معتبر، تحلیلی واقع بینانه از این شرایط نداشته باشند، با توجه به شدت مشکلات معیشتی که مردم با آن مواجه هستند، چه بسا بر اساس احساس همدردی، رویکرد انتقادی شان منجر به همصدایی با دشمن شود و به اشاعه «ویروس بدبینی» در جامعه و تشدید ایجاد یاس در مردم و نهایتا تضعیف نظام بینجامد و در شرایطی که مسئولین بیش از هر زمان دیگر نیاز به حمایت مردم دارند، مردم پشت مسئولین را خالی نمایند.ناگفته پیداست که از افراد و شخصیت های متعهد، انتقاد غیر مسئولانه دور از انتظار است.زیرا چنین رویکردی یا با انگیزه احساس رضایت خاطر شخصی انجام می گیرد یا به منظور جلب محبوبیت در میان مردم یا سهم خواهی از قدرت یا به دلیل عدم شناخت صحیح شرایط. در هر حال انتقاد سازنده الزاماتی دارد که از جمله آنها هوشمندانه بودن و بازی نکردن در زمین دشمن است و نیز تناسب با شرایط زمان و ظرفیت مخاطب و واقع بینانه و منصفانه بودن و جامعیت و جوانب قضیه را دیدن و نقاط مثبت را در کنار مشکلات بیان کردن، و اینکه انتقاد کننده شان و جایگاه خود را رعایت کند و صرفا نیتی دلسوزانه و خیرخواهانه داشته باشد.بر اساس همین ظرافت ها، سیاست امام خمینی (ره) در ارتباط با انتقادهای شکننده، حمایت از نظام و مسئولین نظام و برخورد قاطع با انتقادهای تضعیف کننده دولت و ارکان نظام بود، تا آنجا که فرمودند:«حفظ انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی در راس همه واجبات قرار دارد.» و در موقعیتی دیگر فرمودند:«اینجانب نصیحت متواضعانه و برادرانه می کنم که آقایان محترم تحت تاثیر این گونه شایعه سازی ها قرار نگیرند و برای خدا و حفظ اسلام، این جمهوری را تقویت نمایند.»حمایت از مسئولین و حفظ نظام اسلامی تا آنجا برای امام خمینی (ره) اهمیت داشت که به دلیل نگاه و سخنان تضعیف کننده قائم مقام رهبری، اقدام به برکناری وی کردند.مقام معظم رهبری نیز که در سالگرد رحلت امام خمینی (ره) تحلیلی واقع بینانه از شرایط کشور و سیاست های آتی دشمن را در زمینه فشارهای اقتصادی، فشار فیزیکی و آشوب و غوغاسالاری رسانه ای ارائه فرموده بودند، در دیدار اخیر با نمایندگان محترم مجلس خبرگان، خطاب به عموم شخصیت ها و افرادی که دارای پایگاه اجتماعی هستند، ضمن اشاره به شرایط کنونی، بر ضرورت رویکردی هدفمند، هوشیارانه و مسئولانه در زمینه انتقاد تاکید کردند و فرمودند:«مهم ترین وظیفه مردم و نخبگان در شرایط کنونی، حرکت در جهت حفظ و تعمیق انسجام مردم با دستگاه های دولتی و پرهیز از ایجاد فضای یاس و ناامیدی و احساس بن بست می باشد.»و هشدار دادند که:«نباید فضای عمومی کشور به گونه ای شود که اقدامات و تبلیغات مثبت، قابل باور نباشد اما سخن دروغ دشمن قابل باور شود.»طبعا در شرایطی که کاستی ها و کمبودهای فراوانی خصوصا در زمینه مسائل معیشتی مردم وجود دارد و زبان در کام گرفتن و انتقاد نکردن بلکه به دلیل نگرانی از طمع ورزی دشمن، اتخاذ مواضعی پرستارانه در کنار بیان مشکلات، اقدامی بسیار دشوار است، اما دلسوزان کشور و اصحاب پایگاه های اجتماعی باید توجه داشته باشند که این سیاست تبلیغاتی توسط دلسوزترین فرد نسبت به نظام اسلامی و دغدغه مندترین شخصیت نسبت به مردم و خصوصا اقشار محروم توصیه می شود و آن هم بر اساس ضرورتی مهم تر و احساس خطری بزرگ تر و بر اساس این واقعیت که دولت کنونی در این شرایط و با توجه به ترکیب و توانمندی های محدودش، ظرفیت و تاب و تحمل محدودی دارد، و لذا بیش از هر زمان و هر دولت دیگری نیازمند حمایت می باشد.