اگر همراهی مردم بود، امام حسین(ع) حکومت اسلامی تشکیل داده بودند و مگر نه این که ایشان مسلم را فرستادند تا مردم را دعوت کند به بیعت و حکومت اسلامی تشکیل دهند و این حکومت فاسد یزید را از بین ببرند. این همان چیزی است که خیلی از ما آرزو می کنیم ای کاش آن روز بودیم امام را یاری می کردیم که حکومتشان را شکل داده بودند و وای بر کسانی که امام را تنها گذاشتند و...

اما اگر ما آن روز بودیم چه می کردیم؟ تاریخ فریب گر است. مصداق «معما چو حل گشت آسان شود» است. وقتی از زمان «حال» خودمان را در تاریخ می بینیم؛ معلوم است در کربلا از سپاهیان حسین(ع) می شدیم. چون نتایج و عاقبت رخدادها تجربه شده است. اما وقتی خودمان را از تاریخ جدا می کنیم و در زمان «حال» آن رخداد قرار می دهیم، معلوم نیست چه می کردیم؟