شاید این ادعا گزاف به نظر آید که پرتکرارترین نمایش تاریخ تئاتر مدرن ایران یک نمایش آیینی است: البته اگر دامنه نمایش های آیینی را به تعزیه بسط دهیم، باز می بینیم که پرتکرارترین نمایش ها آثار آیینی هستند: نمایش هایی که بیش از آنکه نام شان را وامدار فرم های هنری شان باشند، برآمده از ایدئولوژی و محتوایی است که آن را ارایه می دهند.

با پیروزی انقلاب و برجسته شدن وجوه اسلامی در ایران این امید وجود داشته تا تعزیه بار دیگر محبوبیت دوره قاجار خود را به دست آورد. با این حال تعزیه چندان مورد توجه قرار نمی گیرد و کارکردی گلخانه ای پیدا می کند. علت شاید در نگاه نه چندان مثبت برخی فقها نسبت به پدیده