خاطره ایثار ابوالفضل العباس (ع) آنجا که به سپاه دشمن زد تا مشک آبی برای اهل بیت حسین(ع) بیاورد؛ آنجا که کنار فرات پرآب رسید، اما حیا کرد از نوشیدن و سیراب شدن وقتی اهل حرم همگی تشنه بودند؛ در تاریخ گم نشد؛ نشست بر دل سوگوار تاریخ و در زمان و زمین جاری شد و شد دستمایه مردمان عاشق برای برپایی ده ها آیین و رسم عزاداری. چونانکه مردم شاهرود، در عصر روز پنجم محرم مراسم ویژه ای با نام طوق بندان (علم بندان) دارند که در قالب دسته های چاوش خوانی و سینه زنی برگزار می شود.

بوشهریان در جنوب کشورمان خیمه ای برای حضرت برپا کرده و ضمن عزاداری، مراسم نذری و نون پوشان را به جا آورده و مشکل گشا تقسیم می کنند. آذری زبان ها در اردبیل و تبریز هم مراسم ویژه ای دارند به نام طشت گذاری. در مراغه آیین سنتی «وای عباس» همزمان با روز هشتم محرم که تاسوعای کوچک نامیده می شود برگزار و عزاداران در گروه های 20 تا 30 نفری عباس گویان سینه زنی می کنند. در دزفول علم عباس نشانه ای از دلدادگی مردم این دیار به حضرت عباس است. علمک این علم در محفظه ای شیشه ای نگهداری می شود و هرساله در مراسم عزاداری محرم در معرض دید مردم حاجتمند قرار می گیرد. عزاداران در روستای سه از توابع شاهین شهر اصفهان هم در تاسوعا نخلی را به احترام علمدار کربلا و به عنوان نمادی برای تشییع پیکر مقدس ایشان از امامزاده یوسف به امامزاده جلیل القدر انتقال می دهند و ظهر روز عاشورا، نخل را با اذکار مقدس به امامزاده یوسف باز می گردانند.

تالشی ها نیز هر ساله در شب اول محرم مراسم علم بندی را با بستن پارچه های رنگارنگ حول چوبی بلند و بستن پنجه علم بر نوک آن برگزار می کنند. شب ها هیات با جلوداری علم ها راه می افتد و شخصی فریاد می زند: «ای شه کشور حی» و سینه زنان هم فریاد برمی آورند: اباالفضل...