هدف هارل این بود که علنا مردم را از آلمان که با اسراییل یک رابطه پیچیده ای داشت و جدل بین این دو دولت هم درونی بود، بترساند. افراد نسبتا میانه رویی مانند بن گوریون و مشاور ارشدش، شیمون پرز بر این عقیده بودند که در زمانی که ایالات متحده از تامین کمک های نظامی و اقتصادی به اسراییل اکراه دارد، اسراییل نمی تواند دست رد به کمک هایی بزند که از حکومت آلمان غربی به شکل جبران خسارت می گرفت و تجهیزات نظامی را هم به قیمت واقعی می خرید. اما تندروهایی مانند گلدا مایر و خود هارل این نکته را که جمهوری فدرال آلمان یک آلمان «متفاوت» یا «جدید» است را رد می کردند. از نظر آنها، در تاریخ یک داغ دایمی بر جای مانده است.