ساختمان تبریزچی در ابتدای خیابان 12 فروردین در مرکز تهران، روزانه از افرادی پر و خالی می شود که به هر علتی در دوره ای از زندگی خود در یکی از دادگاه های ایران متهم بوده و تبرئه شده و حالا برای دریافت گواهی عدم سوءپیشینه به این ساختمان دادگستری ارجاع داده شده اند. این افراد، برخلاف آنهایی که هیچ گاه در هیچ دادگاهی متهم نبوده اند، نمی توانند از طریق امکانات دولت الکترونیک (پلیس10) گواهی عدم سوءپیشینه بگیرند. چرا؟ چون پایگاه داده های قوه قضائیه و پایگاه داده های پلیس در همین حد به هم متصل شده اند. به بیان دیگر در اتصال این دو سیستم قانون صفر و یک بدون گذاشتن هیچ شرطی اجرا می شود: شهروندان یا دادگاهی شده اند یا نشده اند. اگر دادگاهی نشده اند، برایشان گواهی صادر می کنیم و اگر دادگاهی شده اند، فارغ از نتیجه دادگاه باید تا آخر عمر برای دریافت گواهی عدم سوءپیشینه به ساختمان تبریزچی مراجعه کنند. در این ساختمان افراد مدارک به دست بین اتاق ها سرگردانند و پشت در اتاق ها به صف ایستاده اند. اگر بار اولی باشد که درخواست گواهی عدم سوءپیشینه کرده اند، باید به دادگاه یا دادگاه هایی در سراسر کشور که در آنها محاکمه شده اند برگه استعلام را دستی ببرند و جواب بیاورند، اما - خداراشکر- که دفعه های بعد کافی است برگه قبلی را با خود ببرند تا از استعلام ها خلاص شوند. در دادگستری هیچ کس جواب قانع کننده ای نمی دهد که چرا نتیجه دادگاه ها به پلیس اعلام نمی شود. اگر قرار نیست پلیس به پایگاه داده تبرئه شدگان دسترسی داشته باشد، چرا اساسا صدور گواهی عدم سوءپیشینه به مراکز مربوط به پلیس سپرده شده است؟ مراجعان ساختمان تبریزچی اغلب کسانی هستند که برای انعقاد قرارداد کاری خود یا تمدید آن سالانه و گاهی حتی چندبار در سال ساعت هایی از عمر خود را پشت در اتاق های این ساختمان دادگستری دچار کاغذبازی اند و امیدوارند که روزی «خدمات الکترونیک» شامل آنان هم بشود.