وزارت ورزش سلیقه ای برخورد می کند و خودی و ناخودی به راه انداخته است. برای رشته هایی که می خواهد بودجه و ارز دارد: برای رشته هایی که به آنها علاقه ندارد نه. تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی به دلیل مشکلات مالی و بی توجهی وزارت با ترکیب ناقص راهی جهانی خواهند شد: اتفاقی که حتی در دوران جنگ هم شاهد آن نبودیم. بعد از ریخت و پاش جام جهانی، توسط فدراسیون فوتبال و وزارت و بعد از آن هزینه های غیر ضروری برای برخی از رشته ها در بازی های آسیایی به دست کمیته ملی المپیک، نمی توان قبول کرد که کشتی به عنوان پرافتخارترین رشته ورزشی ایران به خاطر شرایط مالی با ترکیب کامل راهی رقابت های جهانی مجارستان نشود. چطور ارز برای عملیاتی کردن برنامه چند رشته خاص وجود دارد: اما برای ورزش اول ایران نه؟ دلیل بی مهری وزارت به ورزش ملی ایران چیست؟ چرا مسعود سلطانی فر که با شعار کمک به ورزش سکان هدایت وزارت را به دست گرفت تا این اندازه نسبت به رشته های غیر توپی بی تفاوت است؟ در بازی های آسیایی همگان منتظر سفر وزیر به جاکارتا بودند تا با حضور خود روحیه ای تازه به کاروان ایران بخشد: همچون زمانی که به جام جهانی روسیه سفر کرد تا از رشته فوتبال حمایت کند: اما وزیر این کار را نکرد تا مشخص شود که فوتبال برای او در اولویت است و بر خلاف شعارهایش هیچ رشته ای به اندازه فوتبال برایش مهم نیست، حتی کل ورزش ایران، حتی بازی های آسیایی که مهم ترین رویداد بعد از المپیک برای ورزش کشورمان است، وگرنه حداقل برای چند روز هم که شده به اندونزی سفر می کرد تا در کنار کاروان ایران باشد. چطور می توان قبول کرد که برای اعزام تیم های جوجیتسو، پنچاک سیلات و بسیاری از رشته های دیگر به جاکارتا ارز کافی وجود داشت اما برای اعزام کشتی به رقابت های جهانی ارزی وجود ندارد؟ چرا این تعداد رشته باید در کاروان کیفی بازی های آسیایی قرار می گرفتند، رشته هایی که در بازی های آسیایی زنگ تفریح بودند و با آبروی ورزش ایران بازی کردند. دلیل اعزام این تعداد همراه و دادن حق ماموریت به آنها چه بود؟ به هیچ وجه قابل قبول نیست که وزارت ورزش نتواند این بحران را مدیریت کند، مگر اینکه خود دچار بحران مدیریت باشد.