اسباب بازی فرهنگی ترین وسیله موجود در دنیای کودکان و لازم ترین ابزار آموزش و یادگیری به شمار می رود. امروزه حوزه اطلاق اسباب بازی رو به گسترش است و توسعه روز افزون داشته و شامل بسیاری از کالاهای مصرفی و مرتبط به حوزه کودکان و نوجوانان می شود و به دلیل جایگاه اقتصادی و سیاسی علاوه بر جنبه های فرهنگی و تربیتی به صنعت اسباب بازی تبدیل شده است.

کشور کره بعد از راه انداختن موج کره ای در عرصه فیلم و سریال به تولید عروسک های قهرمانان محبوب این سریال ها مثل جومونگ و یانگوم اقدام کرده است. در بریتانیا عروسک «سندی» با لباس های بومی آن کشور تولید شده است. در مصر «رضانه» با پوششی اسلامی و جانمازی صورتی جهان عرب را تسخیر کرد. همچنین لباس های متفاوتی برای رضانه طراحی شده است که تفاوت پوشش در حضور محارم و خارج از منزل را نشان می دهد. در کشور سوریه هم عروسک «فیولا» تولید شده است. فیولا گرچه در ظاهر شبیه باربی است، ولی در شیوه زندگی و سبک پوشش با وی متفاوت است.

اسباب بازی عامل انتقال فرهنگ است و از هر جا که بیاید، فرهنگ خاستگاه خودش را به همراه دارد. متاسفانه امروز اکثر اسباب بازی های موجود در بازار، وارداتی یا تقلیدی است و بتدریج بر ذوق و سلیقه و هنجارهای کودکان تاثیر می گذارد.

تجارت اسباب بازی سومین تجارت پر سود جهان بعد از تولید مواد مخدر و تسلیحات نظامی است و کشور چین بزرگترین تولید کننده اسباب بازی در جهان به شمار می رود.

صادرات اسباب بازی های ساخت چین در سال 2015 به حدود 63/10 میلیارد دلار رسید. در همین سال تنها صادرات کالاهای بازی و ورزشی توسط هنگ کنگ به فرانسه حدود 530 میلیون دلار بوده است.

عروسک ها به دلیل شکل انسانی خود، توانایی ایجاد ارتباط و تاثیرگذاری فراوانی بر ذهن دختران دارد که به دلیل ایجاد همذات پنداری و تفاهم خیالی با کودک است. از این منظر عروسک جایگاه خاصی در تربیت زنان آینده در هر جامعه دارد و از این منظر در تهاجم فرهنگی غرب نقش برجسته ای دارد.

در کشور ما شخصیت های محبوبی مثل سنجد، زی زی گولو و کلاه قرمزی و… تا زمانی که روی آنتن هستند جذابیت دارند و بعد از آن به فراموشی سپرده می شوند.