در طول چند ماه گذشته و بخصوص بعد از خروج امریکا از برجام و اعمال فشارهای این کشور علیه ایران، همه مسئولان کشور از شرایط خاص سخن می گویند. شرایطی که از آن به جنگ اقتصادی امریکا علیه ایران تعبیر می شود. این شرایط خاص قاعدتا اقتضائات خاص خود را هم دارد و می طلبد که متناسب با شرایط جدید سیاستگذاری ها و اعلام مواضع انجام شود. در چند ماه گذشته اگر چه همه در کلام بر تقویت همکاری ملی و خنثی کردن جنگ روانی دشمن بسیار سخن گفته اند اما در عمل آنچه انتظار می رفته، محقق نشده است. در حقیقت برخی رفتارها، اعلام مواضع و عملکردها به گونه ای است که تفاوت محسوسی با قبل از خروج امریکا از برجام و آغاز یک دوره جدید از اعمال فشارها علیه کشور ندارد. چنان که القای ناکارآمدی دولت از سوی مخالفان همچنان به بهانه های مختلف ادامه دارد، روند انتقادها به قوه مجریه بدون آنکه راهکارهایی عملی مطرح شود یا به امکانات و شرایط خاص حادث شده توجهی شود رو به تزاید است، تسویه حساب های سیاسی در رسانه ها به همان شیوه های گذشته تداوم دارد و در یک جمله ترجیح منافع جناحی بر منافع ملی از سوی برخی جریان ها، نهادها و رسانه ها همچنان به صورت پررنگ وجود دارد. در این میان البته ممکن است برخی انتقادها به دولت مبنی بر آنکه منطبق با این شرایط سیاستگذاری و عمل نکرده هم وجود داشته باشد که قابل انکار نیست. اساسا بحث این نیست که در این مسیر کدام قوه یا نهاد کم کاری داشته یا انتظارات را برآورده نکرده است بلکه مهم یادآوری این نکته است که اگر شرایط کشور ویژه است سیاست ها، مواضع و رفتارها هم باید منطبق با آن باشد. در چنین فضایی خائن خواندن نمایندگان مجلس به جرم موافقت با یک لایحه دولت، بذر یاس و ناامیدی پراکندن در سرمقاله های برخی روزنامه ها، توهین به روسای قوای مجریه و مقننه و بی توجهی به برنامه های اعلام شده از سوی شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا به جای تقویت همکاری ملی در مسیر عمیق تر کردن شکاف و اختلافات است. پنجشنبه معاون اول رئیس جمهوری اعلام کرد که لوایح مرتبط با اف ای تی اف در شورای هماهنگی دوبار بررسی شده و بین سران قوا در این خصوص هماهنگی وجود دارد. حال این همه اصرار بر سنگ اندازی مقابل این لوایح معلوم نیست قرار است کدام هدف را در مسیر مواجهه با شرایط خاص کشور محقق کند. در حقیقت خاص بودن شرایط کشور شاید بیش از همه برای مردمی که گرفتار تبعات اقتصادی این شرایط شده اند محسوس و مشهود باشد و نزد برخی جریان های سیاسی و رسانه های آنها که اتفاقا در ظاهر سنگ معیشت مردم را نیز به سینه می زنند، گویی هیچ نشانی از این خاص بودن وجود ندارد.