جنس امیدی که در سال 92 برای شکل گیری اش تلاش شد، بسیار زود از پا درآمد و تکانه هایش یکی پس از دیگری به دست فراموشی سپرده شد. اجماعی که بین بخشی از نیروهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به محوریت آقایان خاتمی و هاشمی شکل گرفته بود، توانست آن دسته از افرادی را که به دنبال استفاده از اقتضائات برای ایجاد تغییر و بهبود شرایط کشور هستند، به عرصه عمل سیاست بکشاند و پیروزی حسن روحانی را در آن سال رقم بزند. سقوط امید 92 هنگامی رخداد که حسن روحانی برای دومین بار خود را در مقام ریاست جمهوری دید و در عمل به هر آن چیزی که در سال های 92 و 96 آرای او را در تقابل با آرای نیروهای دست راستی بالا کشیده بود، پشت کرد.