روشنفکری ما در تاریخ معاصر به مسائل اساسی و مسائل روز مردم نپرداخته است. این البته مهم است که بدانیم ارتباط مارکس با هگل یا فوئرباخ چیست یا پل ریکور چه می گوید یا میشل فوکو حرفش چیست یا ژاک دریدا از ساختارشکنی چه برداشتی دارد و این را باید در دوره ها و کلاس هایی بخوانیم، ولی این مسائل تا چه اندازه با مسائل داخلی و روزمره مردم نسبت و ارتباط دارد؟ مثلا درباره اینکه یک سیل به علت بارش بیشتر باران در استان های شمالی می آید و آن همه ویرانی به بار می آورد و تمام جواهرده و رامسر را با خود می برد، چه نظری داشته است یا دارد؟ این مسئله بیانگر کم کاری روشنفکری در ایران است که نتوانسته مسائل محیط زیستی را در جامعه جا بیندازد و آن قدر تبلیغ حفظ محیط زیست را کند که جنگل های ما از بین نرود.