ای کاش می شد همه چیز را نوشت. ای کاش 30 سال پس از پایان جنگ، مصائب جنگ واقعا تمام شده بود. ای کاش می شد تمام و کمال نوشت وقتی گروه تفحص شهدا کوله بار چشم انتظاری خانواده ها را می اندازند روی دوش و می روند آن سوی مرز، چه ها می بینند. ای کاش می شد بی کم و کاست نوشت سید داوود امیرواقفی، رزمنده همیشه حاضر جنگ و عضو گروه تفحص مفقودین حین کار چطور اسیر شد و سه سال زندانی زندان جهنمی ابوغریب بود، ای کاش مصلحت ها می گذاشت. داوود، افسانه نمی گوید. 30 سال پس از پایان جنگ، زندگی خیلی ها هنوز بر مدار جنگ می گردد. جنگ حالا خزیده در ذهن آدم ها، شده خاطره، شده داغ مثل داغ زندگی داوود که هنوز اشک به چشم هایش می پاشد. او یکی از معجزات جنگ است. از آن معجزه ها که شیشه در بغل سنگ سالم می ماند و می شود راوی جنگ، نقال عاشورا در عاشورای جبهه ها.