دیابت عامل اصلی ایجاد نارسایی کلیه، کوری و قطع عضو (بجز تصادف) است و بیماری های قلبی در دیابتی ها چند برابر افراد سالم شایع است.

معمولاشروع این بیماری در سنین بعد از 30 سالگی است ولی در سال های اخیر موارد زیادی ازدیابت تیپ2 در نوجوانان چاق دیده شده است. این بیماری تا مدت ها بعد از شروع هیچ عارضه ای در بیمار ایجاد نمی کند. بعد از این که قند خون بیشتر بالا رود علامت های بیماری آشکار می شود که شامل پر شدن مثانه و نیاز به تخلیه ادرار به طور مکرر بخصوص در ساعات نیمه شب یا سحرگاه، تشنگی بیش از حد، تعریق زیاد، خستگی و کم شدن وزن است.

تنها راه تشخیص بموقع دیابت آزمایش قندخون است که باید در افراد دارای اضافه وزن و کسانی که دارای نزدیکان درجه یک دچار دیابت تیپ 2 یا سابقه دیابت بارداری هستند در هر سنی به طور مرتب هر سال یا هر دو سال انجام شود.

باید بدانیم همه در معرض دیابت هستیم حتی اگر هیچ کدام از بستگانمان دیابت نداشته باشند و بدانیم این بیماری سیر بسیار کندی دارد و تا سال ها علائمی ایجاد نمی کند و مدتی بعد عوارض خود را برجا می گذارد .

البته حتی کسانی که به دلیل وراثت در معرض این بیماری هستند، می توانند با تمهیداتی تا سال ها شروع بیماری و عوارض آن را به تاخیر اندازند.

کسانی که والدین، برادر یا خواهرشان مبتلا به این بیماری است، ولی هنوز قند خونشان کمتر از 100 است، استعداد ابتلا به دیابت را دارند. این افراد در صورتی که فعالیت بدنی مناسب داشته باشند و تناسب وزنشان حفظ شود، می توانند از ابتلا به بیماری پیشگیری کنند.

افرادی که مبتلا به پیش دیابت هستند. در لبه پرتگاه دیابت قرار دارند. در این مرحله نیز با فعالیت بدنی مناسب وحفظ تناسب وزن می توان شروع بیماری را تا سال های زیادی به تاخیر انداخت.

افرادی که تازه به دیابت مبتلا شده اند و هنوز سلول های سازنده انسولین تا حدی در بدنشان فعال هستند با فعالیت بدنی و کاهش وزن، بیماری شان بدون دارو کنترل می شود و حتی ممکن است تا مدت ها قند خون در حد نرمال بماند.

زمانی که دیابت کاملا آشکار شد و قند خون به میزان زیادی بالا رفت، گرچه در این مرحله نمی توان بدون دارو بیماری را مهار کرد، اما باز هم ورزش و رژیم مناسب غذایی می تواند در کنترل بیماری و پیشگیری از عوارض آن موثر باشد.