هزاران سال است که انسان ها برای بیان احساسات، خاطرات و تجربه های شخصی از فن قصه گویی استفاده می کنند. پاسخ برای یافتن چرایی این موضوع روان شناسان دانشگاه مک مستر را بر آن داشت تا به بررسی سازوکارهای عمیق مغزی دخیل در ارتباط میان انسان ها بپردازند و سعی کنند بفهمند وقتی ما باهم ارتباط برقرار می کنیم چه اتفاقی می افتد. در پژوهشی که بتازگی در نشریه علمی کاگنتیو نوروساینس (Journal of Cognitive Neuroscience) منتشر شده، نشان داده است که مهم نیست روایت با کلمات، ژست یا تصاویر بیان شود؛ مغز ما بهتر از همه با شخصیت ها ارتباط برقرار می کند و بر افکار و احساسات شخصیت اصلی هر داستان متمرکز می شود.